Indira Gandhi

Indira Priyadarshini Gandhi (1917 ? 1984) była córką pierwszego premiera Indii Jawaharlala Neru (nazwisko Gandhi przyjęła po mężu; nie była spokrewniona z Mahatmą Gandhim). Po śmierci jej ojca w 1964 roku uległa naciskom i rozpoczęła karierę polityczną. Z ramienia partii jej ojca została wybrana do parlamentu Indyjskiego Kongresu Narodowego, potem została ministrem a po śmierci premiera w trakcie pełnienia swoich obowiązków stała się przywódczynią partii i co za tym idzie także premierem rządu indyjskiego.
Będąc premierem wzmacniała swoją władzę, a gdy w Kongresie nastąpił rozłam utworzyła swoją własną partię.
Premierem kraju była dwukrotnie w latach 1966 – 1977 a następnie 1980 ? 1984.
Przeciwnicy panie Gandhi twierdzili, że jej partia wygrała wybory w 1971 roku przy pomocy oszustw i sąd 1 1975 roku pozbawił ją mandatu parlamentarnego, ale wtedy Indira zamiast zastosować się do wyroku sądu ogłosiła stan wyjątkowy i przyznała sobie nadzwyczajne uprawnienia, co okazało się początkiem nagminnego łamania swobód obywatelskich. Aresztowano przywódców opozycji, a parlament przegłosował szereg ustaw chroniących panią premier przed ewentualnymi konsekwencjami jej działań w czasie późniejszym.
Rządy indory Gandhi różnie są oceniane; miała silną osobowość i cieszyła się dużym poparciem wielu grup społecznych w kraju, ale wprowadzenie stanu wyjątkowego rozsierdziło środowisko sikhów do tego stopnia, że została zastrzelona na terenie własnej posesji przez swoich ochroniarzy sikhów.
Jej dwaj synowie także parali się polityką, ale jeden zginął w katastrofie samolotowej a drugi (także premier) został zastrzelony przez Tamilskie Tygrysy.