Lesiste pogranicze

Akershus i Hedmark to dwa okręgi południowonorweskie, ciągnące się wzdłuż szwedzkiego pogranicza. Pagórkowate równiny południa, tak charakterystyczne dla 0stfoldu ustępują stopniowo ku północy coraz wyższym górom o obłych, kopulastych szczytach i płaskowyżom. Potężne lasy szpilkowe tyiko tu i ówdzie odsłaniają zielone polany, na których usadowiły się osiedla lub samotne farmy. Z głębi tego leśnego przestworu płynie Glomma W ciepłych miesiącach roku, pokrywa rzekę mozaika tysięcy tratw spławianego drewna. Od XVI wieku Norwegowie eksploatują swoje lasy na ogromną skalę. Straszliwy pożar Londynu, który w 1666 roku strawił 4/5 miasta, otworzył niezwykle chłonny rynek zbytu dla norweskiego drewna. Norwegia była zresztą głównym dostawcą drewna dla angielskich, szkockich i holenderskich stoczni Handlarze drewna z południowej Norwegii mieli zapewnione fortuny przez cały okres, gdy na oceanach królowały drewniane statki i okręty. Prace przy wyrębie lasów dostarczały także środków utrzymania setkom farmerskich rodzin z norwesko-szwedzkiego pogranicza w okresach głodu i złych urodzajów. Kiedy w XIX wieku ubodzy chłopi norwescy zaczęli emigrować do Stanów Zjednoczonych i Kanady, osiedlali się przede wszystkim w lesistych okolicach.Nowego Świata, gdzie poszukiwano do pracy drwali zaprawionych w walce z surową przyrodą. W muzeum skansenowskim w Oslo stoi autentyczna chałupa takiego norweskiego drwala-emigranta, przywieziona z Północnej Dakoty.