Matka Teresa z Kalkuty

Matka Teresa (urodzona jako Agnes Gonxha Bojaxhiu), mimo, że była Albanką jednoznacznie kojarzy się z Kalkutą i Indiami. Założyła zgromadzenie Misjonarek Miłości, a za swoją działalność została laureatką najwyższego indyjskiego odznaczenia orderu Bharata Ratna, a także Nagrody Templetona (nagroda wręczana przez księcia Edynburga a przyznawana za pokonywanie barier między nauką i religią, która stanowi prawie 800 tysięcy funtów) i Pokojowej Nagrody Nobla. Została także uznana za błogosławioną Kościoła Katolickiego.
Matka Teresa przez ponad czterdzieści pięć lat żyła służąc ubogim, sierotom, chorym i umierającym w Indiach. Dzięki jej staraniom ( i zgromadzenia, które założyła) w roku 1997 (rok jej śmierci) Misjonarki Miłości pracowały w 610 misjach w 123 różnych krajach wśród ludzi najbiedniejszych, chorych na gruźlicę, trąd, AIDS; prowadziły jadłodajnie, hospicja, sierocińce?
Oprócz podziwu dla jej poświęcenia, często była krytykowana za jej sprzeciw wobec aborcji i antykoncepcji oraz za to, że jak niektórzy krytycy twierdzili, że głównie chodziło jej o nawracanie na katolicyzm, a pojawiły się także (niepotwierdzone) oskarżenia, że umierających chrzciła wbrew ich woli.
Krytyka obejmowała też sprawy finansowe, że pieniądze z licznych darowizn wydawane były w sposób niezbyt przejrzysty, a standardy opieki medycznej w licznych placówkach Misjonarek Miłości nie były wystarczające.
Mimo tej krytyki Matka Teresa z Kalkuty stała się synonimem poświęcenia i służenia tym, których los nie obchodził nikogo.