Gmachy empirowe

Do typowych empirowych gmachów śródmieścia z tego samego okresu co pałac, lecz pozbawionych tak okazałego otoczenia, należą budynki uniwersytetu, banku narodowego i Stortingu. Dla setek turystów jednak, najcharakterystyczniejszym punktem orientacyjnym jest gmach Teatru Narodowego otoczony skwerami. Tu znajduje się najruchliwsza część miasta. Przy Karl Johans gate i równolegle biegnącej do niej Storting gate znajdują się główne sklepy, liczne kawiarnie, kina, restauracje i grill-bary. Stąd tylko parę kroków do portu. Tutaj także naprzeciw ?National Theatret” znajduje się początkowa stacja kolejki Holmenkollbanen. Centrum Oslo nie ma więc jednolitego charakteru ani pod względem urbanistycznym, ani stylowym. Dodajmy teraz, że do eklektycznej, dziewiętnastowiecznej zabudowy, wkracza nowoczesna architektura monumentalna w postaci wieżowców ze szklą i aluminium i że w wielu punktach śródmieścia prowadzi się intensywne roboty wyburzeniowe. Wzgórze pałacowe, u stóp którego skupiło się centrum norweskiej stolicy, nie jest zresztą także jakimś wyraźnie dominującym punktem w topografii śródmieścia Oslo. W pobliżu, w zasięgu wzroku o kilka ulic dalej znajduje się jeszcze parę innych pagórków, na które wspięły się ulicami szeregi wielopiętrowych domów.